🙋🏻‍♀️ ¡Oye! Ik geef nu ook tours in Barcelona.

Verhalen Reageer
Home » Blog » Het huis van de heer Muñoz Ramonet

Het huis van de heer Muñoz Ramonet

Wandelend langs de Carrer Muntaner nummer 282-288 boven de Diagonal kom je op de hoek met Carrer Avenir een bijzonder gebouw tegen, de imposante villa van de heer Muñoz Ramonet. In het huis, dat de architect Enric Sagnier i Villavecchia in het begin van de 20ste eeuw had ontworpen, schuilt een van de meest waardevolle kunstcollecties van de stad. Een verhaal dat tot de dag van vandaag nog leeft en vele mysteries bevat.

Een huis vol geschiedenis

Al voordat het paleis van Muñoz Ramonet een kostbare kunstcollectie bezat, wat dit al een imposante villa met drie etages, een grote tuin met zwembad, een vijver en een garage waar vroeger de entree voor de paardenwagen was. Tussen de bomen in de tuin was al de sobere toren van het paleis te zien, een voorbeeld van de discretie van de eerste bewoner van het paleis, Ferran Fabra i Puig, de markies van Alella.


De markies was een rijke en welgestelde man, ondernemer in de textiel industrie, mede-eigenaar van de fabriek Fabra i Coats, en onder andere burgemeester van Barcelona tussen 1922 en 1923, senator en afgevaardigde in de Cortes de Madrid. Zijn grote passie in de sterrenkunde leidde hem naar het openen van het observatorium Observatori de Barcelona en het houden van diners in zijn huis met prominente wetenschappers. De kranten van die tijd schreven veel over de diners en feesten die gehouden werden in de villa aan de Carrer Muntaner.

Voormalige Palau del Marquès d'Alella
De voormalige Palau del Marquès d’Alella

In 1945 verkocht hij het paleis aan Julio Muñoz Ramonet, de echte hoofdrolspeler van dit verhaal.

Een echte ‘self-made man’

Julio Muñoz Ramonet was een man van nederige afkomst, maar dat was geen enkel verzet om zich als een ‘self-made man’ te ontplooien. Zo verliet hij zijn baantje bij de stoffenwinkel El Barato aan de Ronda de Sant Antoni om zijn eigen zaak te beginnen. Hij begon met een kleinschalig bedrijf met panty’s en dankzij zijn bondgenootschap met Franco’s regime werd hij beloond met de toekenning van fabrieken en katoen quota’s. Hiermee groeide Muñoz Ramonet tot dé katoen smokkelaar van Barcelona.

Ook trouwde hij niet voor niets met Carmen Villalonga, de dochter van de directeur van de Centrale Bank in Spanje, waarmee hij daarna vier dochters had. En wanneer hij een lening had moeten aanvragen, wat deed hij? Hij liet de analisten zijn magazijnen inventariseren op een zeer bijzondere wijze: na de eerste inventarisering nam hij de analisten mee uiteten, met wat drankjes om vervolgens naar de hoeren te gaan. Zes uur later gingen ze het tweede magazijn in en dit bezoek werd daarna vervolgd met nog meer eten en feesten. Het derde magazijn werd dus pas op de volgende dag bezocht, met als conclusie dat de analisten toestemming gaven voor alle leningen die de heer Muñoz Ramonet zou aanvragen. In hun ogen had Muñoz Ramonet genoeg textiel voorraad in zijn magazijnen, iets wat in die tijd heel erg kostbaar was. Maar in het echt had Julio enkel een kwart van de handelsartikelen op voorraad. Het trucje was om deze beperkte voorraad van magazijn naar magazijn te verplaatsten terwijl hij de analisten aan het entertainen was.

Met dit soort bedrog groeide de rijkdom van Julio in de jaren 40. Zo werd hij de eigenaar van Can Batlló, de warenhuizen van El Siglo en El Aguila, het paleis Palau Robert, het Hotel Ritz, het industriecomplex van La Bordeta en het paleis aan de Muntaner straat. Verschillende verhalen gaan de rondte over hoe uitbundig hij leefde, hoe hij alleen zijde boxers droeg, met goud besteek at, zich in Chanel N.5 baadde of hoe hij als hij naar de bios ging een complete rij stoelen kocht voor de film zodat niemand hem zou storen. Ook was hij een trotse man en liet graag aan iedereen weten dat hij maar liefst vijf Rolls Royces bezat.

Maar Julio verzamelde niet alleen huizen en Rolls Royces, hij bezat ook vele kunststukken. Volgens het Registro de Adquisiciones waren er zo’n 500 in het huis te vinden. Schilderijen van grote meesters zoals Goya, El Greco, Sorolla, Murillo, Berruguete, Zurbarán, Tiépolo, Grünewald, Delacroix en Fortuny hingen aan de wanden van het paleis. Sommige zeggen dat Julio ze als investering had en niet omdat hij een kunstliefhebber was. Sterker nog, hij kwam bij toeval aan zijn eerste collectie, want deze was inbegrepen bij de aankoop van het bedrijf Unión Industrial Algodonera. Hij begreep snel dat kunst een snelle manier was om een plaats te bemachtigen tussen de ‘high society’, waardoor hij maar kostbare werken en schilderijen bleef kopen. Degenen die hem kenden herinneren hem als een man zonder al te veel kennis van kunst, maar die zijn collectie gebruikte om zijn gasten te imponeren.

Kunst in het paleis Muñoz Ramonet
Kunst in het paleis Muñoz Ramonet

De grote nederlaag

Hoewel Julio steenrijk was, baas van meer dan 45.000 werknemers en directeur van maar liefst 30 bedrijven, was hij een gefrustreerde man: zijn vrouw had hem geen zoon kunnen geven. Omdat hij geen mannelijke erfgenaam had aan wie hij zijn macht kon geven, was Julio vastbesloten om zijn naam te vereeuwigen met steeds meer bizarre fratsen. Zo bedroog hij Arabische sjeiks en gaf hij waardevolle juwelen aan jonge prostituees cadeau. En al deze verhalen gingen natuurlijk rond in de stad, waardoor zijn schoonvader besloot hem te stoppen. Hij bevroor verschillende bankaccounts van Julio. Daarna scheidde Julio van Carmen en hoewel hij probeerde zijn dochters aan zijn bedrijf te koppelen, werd hun relatie steeds slechter totdat ze zelfs samen met hun moeder naar Madrid verhuisden.

In 1986 vluchtte Julio voor de Spaanse justitie naar Zwitserland met zijn nieuwe liefde. Zijn bekendheid in de straten van Barcelona vervaagde en werd langzaam gevormd tot een legende. In 9 mei 1991 overleed hij in Zwitserland.

Zoals je kunt voorstellen, wachtten de vier dochters na de dood van hun vader nog geen 24 uur om de erfenis op te eisen. Maar in plaats van terug te keren naar het paleis op Carrer Muntaner, bleven ze in Madrid.

Voor het huis betekende dat het begin van een duistere tijd: alleen de butler woonde er nog om ervoor te zorgen dat alles in orde bleef. Er werden wel strenge regels gesteld door de dochters: de temperatuur in de kamers moest tussen 18-22 graden zijn (om ervoor te zorgen dat alle kostbare schilderijen in goede staat zouden blijven), alle ramen en raamkozijnen moesten dicht zijn en de butler moest onder het licht van een lamp eten.

Slechts op 8 april, 28 juni en 13 december wanneer de dochters op bezoek kwamen om thee te drinken mochten alle ramen weer open. De butler moest daarnaast een notitieboekje bijhouden met alles wat er in het huis gebeurde.

Hall van het paleis Muñoz Ramonet
Hall van het paleis Muñoz Ramonet

Pas na 6 maanden na de dood van Julio noteerde de butler een onregelmatigheid in zijn notitieblok: “Dinsdag 9 uur 27 A.M.: Vanochtend zijn de señoras op bezoek geweest zonder aankondiging”. Dat was het begin van vele onaangekondigde bezoeken van de dochters en het moment wanneer de butler begon te merken dat er steeds meer gaten in de wanden van het huis voorkwamen.

Als hij er iets over durfde te zeggen, ontkenden de señoras alles en lieten hem voor gek staan. Zo werden vele zalen voor hem gesloten en hoorde hij vele geluiden in het huis die hij niet kon verklaren.

Van galerie naar filmset en een spoorloze kunstverzameling

Recente nieuws in de Spaanse media hebben de vragen van de arme butler verhelderd: blijkbaar hadden de dochters voor meerdere jaren de wens van hun vader verborgen om een deel van zijn bezittingen aan een gemeentelijke stichting na te laten, voor het genot van de inwoners van Barcelona.

En nu dit inmiddels bekend is en de gemeente van Barcelona een lange rechtszaak heeft gewonnen om het paleis en de bezittingen van de woning terug te krijgen, kwam in het licht dat de allerbelangrijkste werken in het paleis van Carrer Muntaner verdwenen zijn. Het is duidelijk dat de butler niet blind of doof was: de dochters hebben hoogstwaarschijnlijk alle kostbare kunstobjecten naar onbekende bestemmingen gebracht of verkocht.


Twee van de vele spoorloze schilderijen zijn inmiddels terug: La Anunciación van El Greco en Aparición de la Virgen del Pilar van Goya. De rest is nog steeds spoorloos. Ook is de gemeente deze zomer begonnen met het onderhoud van de tuinen van het paleis, een ontwerp van de architect Nicolau Maria Rubió i Tudurí uit 1918. Wanneer het huis open gaat voor het publiek is echter nog niet bekend.

Gek genoeg werd het paleis in 2011 gewoon als filmset voor de film ‘Blancanieves‘ verhuurd. Mocht je deze film bekijken, let dan goed op het huis van de stiefmoeder in de film, want zoals je nu weet is dit het podium van een nog veel groter drama geweest.

  • Praktische informatie:
    Wat: Palau Muñoz Ramonet
    Waar: Carrer Muntaner 282-288
    Metro: Diagonal (L3 en L5)
    Prijs: gratis

Update 24/06/2014: de spoorloze kunstcollectie van de heer Muñoz Ramonet is opnieuw in het nieuws geweest. De dochters zullen bij de rechter verschijnen.

Update 24/06/2016: in 2016 zijn de tuinen van het paleis van Muñoz Ramonet open gegaan voor het publiek.

Ik ♥ van Barcelona

Hou jij ook zo van Barcelona? Schrijf je dan nu in voor mijn Barcelona nieuwsbrief boordevol leuke tips en al het leuks uit de stad. Sluit je aan bij de >2.900 andere Barcelona liefhebbers. Oh, je ontvangt ook nog eens mijn gratis mini gids met tips voor Barcelona.

Foto van auteur
Hola! Mijn naam is Marta en ik ben een geboren en getogen Barcelonesa. Ik vind het fantastisch om mensen kennis te laten maken met Barcelona, en vooral het Barcelona van de locals. In Barcelona ben ik altijd op zoek naar leuke plekken en tips die ik daarna met jullie kan delen, met als doel dat jullie Barcelona kunnen ervaren als een local.

Marta

🙋🏻‍♀️ ¡Oye! Heb je mijn gidsen al gezien? En wist je dat ik ook tours in Barcelona geef?

Plaats een reactie